RWGP 4/26~27

สวัสดีชาวโลก   (￣▽￣)ﾉ
ช่วงนี้มาแปลรีพอร์ต หลังจากอู้มานาน 55555

26-27 เมษายน
จัดที Super Arena, Saitama (ความจุ 22,500 คนมั้ง?)

รีพอร์ตครั้งนี้ก็ไม่ได้เรียงลำดับก่อนหลัง อาจจะมีซ้ำๆ หรืองงๆบ้าง และหากมีข้อผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนะคะ ^^;

---------- 1st day: 26 เมษายน ----------

Set list
1.ドリーマーズ・ハイ
2.One man live
3.DARMA GRAND PRIX
4.ギミギミック
5.アイアンバイブル
6.Tummy
7.トレモロ
8.ます。
9.パーフェクトベイビー
10.ブレス
11.実況中継
12.おしゃかしゃま
13.DADA
14.最後の晩餐
15.シザースタンド
16.ラストバージン
17.有心論
18.君と羊と青
19.会心の一撃
20.針と棘
― ENCORE
21.いいんですか？
22.05410-(ん)

MC
โนดะ "ไซตามะ ~!!! พร้อมนะ"

โนดะ "ไม่นะ~มันเจ๋งมาก สุดยอดอะ วิวนี้มันสุดยอดมากจริงๆ คนข้างหลังได้ยินกันมั้ย? ข้างๆละ ได้ยินผมป่าว? เอาละ งั้นก็ได้เวลามันส์กันแล้ว ผมจะร้องจะเล่นให้สุดๆไปเลย ช่วยรับไปแบบสุดๆเลยนะ เอากลับบ้านไปด้วยละ จนกว่าจะจบไลฟ์ยังไงก็ฝากด้วยนะ ขอบคุณครับ"

โนดะ "ไม่นะ~มันเจ๋งมาก! วันนี้คนดูประมาณ 18,000 คนเลยนะ เปลี่ยนโลกได้เลยนะเนี่ย คนข้างหลังมองเห็นซาโตชิมั้ย? งั้นเหรอ งั้นให้ซาโตชิพูดอะไรหน่อยมั้ย"
ซาโตชิ "สวัสดีครับ ไม่นะ~มันเจ๋งมากเลยเนอะ (หัวเราะ) วันนี้ได้พูดต่อหน้าคนดูตั้ง 18,000 คน ขอบคุณมากนะครับ วันนี้นั่งรถยนต์มาอารีน่า ระหว่างทาง เห็นฮอลล์ที่พวกผมเคยมาใช้ตอนทำอัลบั้มที่ 2 อยู่ด้วยล่ะ"
โนดะ "เอ้อ ที่นั่นใช่มั้ย?!"
ซาโตชิ "ใช่เลย"
โนดะ "ที่ๆเราไปนอนรวมๆกันอะนะ?"
ซาโตชิ "ใช่ใช่"
โนดะ "จำได้ว่าแต่ละคนเสียงกรนหนวกหูมาก!"
ซาโตชิ "นั่นแหละ ใช่เลย อัลบั้มที่มี 「なんちって」「ヒキコモリ」น่ะครับ  ตอนนั้นเป็นการบันทึกเพลงแบบเต็มรูปแบบ ผมคิดไปว่า 「ทำไม่ได้แน่」แล้วผมก็ร้องไห้จนเลือดกำเดาไหลเลยล่ะ"
โนดะ "สาระอยู่หลังจากเรื่องเลือดกำเดาไหลนี่แหละครับ (หัวเราะ)"
ซาโตชิ "(หัวเราะ) แล้วตอนนั้นทาเคดะก็เข้ามาปลอบผม ทำให้การบันทึกเพลงจบไปได้ด้วยดี มันเป็นจุดเริ่มต้นเลย ผมเริ่มต้นจากที่นี่แหละครับ เลยทำให้ผมนึกถึงความรู้สึกเมื่อตอนนั้นน่ะครับ วันนี้ผมกลับมาแล้วนะไซตามะ! ถึงวันนี้ไม่ใช่วันสุดท้าย แต่จะเล่นอย่างเต็มที่เลยครับ ทุกคนมาสนุกกันนะ"
Note: ซาโตชิคุงกับทาเคดะซังเข้ามาช่วงซิงเกิลที่ 2 「奇跡」 หลังจากสมาชิกเดิมไม่เล่นดนตรีต่อ

โนดะ "มามันส์ในช่วงครึ่งหลังกันต่อเลย ไซตามะ ได้เวลามันส์แล้ว"

อยู่ดีๆโนดะซังก็พูดขึ้นมา "เอ~~~โฮ~~~"
คนดู "เอ~~~โฮ~~~"
โนดะ "เอ้~~~โฮ~~~(เสียงสูงขึ้นนิดหน่อย)"
คนดู "เอ้~~~โฮ~~~"
โนดะ "เอ๊~~~โฮ~~~(ทำเสียงสูงม๊าก)"
คนดู "เอ๊~~~โฮ~~~(หัวเราะ)"
โนดะ "เมื่อกี้ คิดสด เลยทำเสียงแปลกๆออกไปน่ะ (หัวเราะ)"

โนดะ "ได้ยินเสียงทุกๆคนแล้ว ได้ยินชัดเลย คนข้างบนโอเคมั้ย? ไม่สูงไปใช่มั้ย? ไม่น่ากลัวใช่มั้ย? สุดยอดไปอะ ไหนใครเป็นคนไซตามะบ้าง???"
คนดูยกมือ "ฮ่ายยย"
โนดะ "โอ้ แล้ว...ใครไม่ใช่คนไซตามะบ้าง?? โตเกียว? ภาคเหนือ? ภาคใต้?"
คนดูก็ยกๆมือขึ้น
โนดะ "สุดยอด! แล้ว...โอกินาว่ามีมั้ย?"
คนดูยกมือ
โนดะ "มีด้วยอะ แล้ว...คนต่างชาติมีป่าว?"
คนดูยกมือ
โนดะ "เฮ่ย มีด้วย! มีคนต่างชาติมาดูด้วย ขอบคุณมากครับ"

ตอนโนดะซังกำลังจะร้องเพลงต่อไป
โนดะ"มีความสุขจังง มีความสุขมากเลย"
โนดะ "ไม่นะ~มันเจ๋งมาก ตัวชุ่มเหงื่อแล้วเนี่ย เปียกทั้งตัวเลย"
โนดะ "เออใช่ นั่นแหละ นั่นแหละ เหงื่อท่วมตัวแล้วตอนนี้"

ขณะที่ทั้งอารีน่าอยู่ในความมืด
คนดู "โยจิโร่ได้ยินรึมั้ย?"
โนดะ "(หัวเราะ) ได้ยินสิ ได้ยินชัดเลยล่ะ"
คนดูผู้ชาย "ผมรักคุณ―!!"
ซาโตชิ "หัวเราะ"
โนดะ "ตอนนี้ใจเต้นแรงเลยอะ มันกำลังบีบอยู่ข้างในส่วนลึก ได้ยินเสียงเลย (หัวเราะ) นี่ขนาดมองไม่เห็นหน้านะเนี่ย" 555555555555555555555555555555555555

โนดะ "อย่างน้อย ผมก็รู้สึกได้ว่า พลังของดนตรีนี่มันสุดยอดจริงๆ ขนาดมองไม่เห็นหน้า แต่ทุกคนได้ยินเสียงพวกผมอยู่ใช่มั้ย"
คนดู "ได้ยินน~~!!"
โนดะ "(หัวเราะ) ดีจังน้า อยากลองเล่นไลฟ์ในความมืดสัก 2 ชมดูจัง"

ตอนทาเคดะซังโบกมือให้คนดู
ทาเคดะซังโบกมือโปรยยิ้ม
คนดู "กรี๊ดดดดดดดดดดดด"
ยังกะไอดอล

โนดะ "จะว่าไปทาเคดะยังไม่ได้พูดเลย?"
ทาเคดะ "เอ่อ สวัสดีครับ ทาเคดะครั~บ! ไม่นะ~มันเจ๋งมากจริงๆเลยเนอะ! สุดยอดมาก เจ๋งสุดๆ มาอยู่นี่แล้วรู้สึกมีความสุขมากเลยครับ จริงๆนะ ขอบคุณมากครับ (พูดเสียงสั้นๆเหมือนบีบเสียง)"
โนดะ "(หัวเราะ)"
ทาเคดะ "พึ่งฝึกตอนอยู่หลังเวทีนี่แหละครับ พอเห็นคนดูประหลาดใจอย่างนั้นก็ดีใจครับ ขอบคุณครับ(พูดเสียงดัง)"
โนดะ "เอ้อ (หัวเราะ)"

ทาเคดะ "ผมตื่นเต้นมากครับ ตอนที่ทุกคนเข้ามาในอารีนา พอเห็นหน้าทุกคนแล้วก็อดตื่นเต้นไม่ได้"
ทาเคดะ "มีฟามสุขมากครับ(มีความสุขมากครับ)"

โนดะ "จะร้องเพลงละนะ ช่วยกันร้องด้วยละ พร้อมนะไซตามะ!!"

โนดะ "คนดูข้างบนด้วยนะ กระโดดให้เต็มที่เลยนะ อย่าให้พื้นหล่นลงมาแล้วกัน กระโดดให้มันร้าวกันไป ข้างเลย! ถ้าพื้นทลายลงมาก็ซ่อมใหม่ได้น่า สายตาแต่ละคนเหมือนจะบอกผมว่า 「อย่าพูดงั้นสิ」เลยอะ (หัวเราะ) โทษทีครับ"

คนดู "โยจิโร่น่ารักกกกก"
โนดะ "(หัวเราะ) ถึงอายุ 28 แล้ว โดนบอกว่าน่ารักก แต่ก็ดีใจนะ (หัวเราะ)"
คนดู "น่ารักกกก"
โนดะ "ผมไม่แบ๊วแล้วนะ(เขิน) เป็นลุงได้แล้ว คุณลุงอะ"

โนดะ "ในนี้มีใครอายุมากกว่า 28 มั้ย?"
คนดูยกมือนิดหน่อย
โนดะ "โอ้ มีด้วยแฮะ แล้วอายุต่ำกว่า 28 ล่ะ?"
คนดูยกมือกันพรึ่บ
โนดะ "เยอะขนาดนี้เลยอะ?! แล้วพวกนายเรียก 「โยจิโร่！โยจิโร่！」เฉยๆเนี่ยนะ เฮ่ยยเฮ่ยยย ผมเป็นรุ่นพี่รุ่นเดอะแล้วนะ"
คนดู "โยจิโร่ซั~ง"
โดะ "แต่โดนเรียกซังกระทันเลย มันฟังแล้วจั๊กจี้ยังไงไม่รู้ (หัวเราะ)"

โนดะ "คนดูอายุ 10-20 กันเยอะเลย วัยกำลังเป็นหนุ่มเป็นสาวสินะ ・・พอจบไลฟ์คงมีโดนจีบบ้างอะไรบ้างใช่มั้ย เด็กสาวๆตอนกลับบ้านก็ระวังกันด้วยนะ"
คนดู "ฮ่ายย (หัวเราะแห้งๆ)"
โนดะ "ทำไมเสียงตอบกลับเบาบางอย่างนั้นล่ะ หรือว่าอยากโดนจีบมากกว่า (หัวเราะ)"
คุวะ "เป็น Free Love นี่เนอะ"
โนดะ "ใช่ RADWIMPSเป็น Free Love เหมือนกันนะ"
คุวะ "เนอะ"
โนดะ "มีคู่รักเจอกันที่ไลฟ์ของพวกผม แล้วพวกเขาก็แต่งงานกัน ไลฟ์ครั้งก่อนมีด้วยนี่นา ที่ฟุคุโอกะรึป่าวนะ? จำได้ละ ที่อุสึโนะมิยะไลฟ์เฮ้าท์มีคู่นึงอยู่แถวหน้าสุดเลย"
ทุกคนพยักหน้า
โนดะ "รู้ได้ไงเนี่ย? (หัวเราะ) แต่เจ๋งใช่มั้ยละ ดีใจเนอะ"
คุวะซังพยักหน้า

โนดะ "เหลืออีก 4...4 เพลงใช่มั้ยนะ 1-2-3-4 (นับนิ้ว) ... อีก 4 เพลงครับ"
คนดู "เอ๊ะ~!?!? ม่ายยยย ×△⁈♯$○♭!?!"
โนดะ "หืม อะไรเหรอ? ･・・อืม อืม(คนดูตะโกนอะไรกันก็ไม่รู้) ・・・อืม อืม เสียงดังกันขนาดนี้ พูดอะไรกันฟังไม่รู้เรื่องนะ (หัวเราะ) แต่ผมรู้สึกได้ถึงความรู้สึกของทุกคนนะ รับรู้แล้วละ ขอบคุณมาก!"
ทาเคดะ "(หัวเราะ)"
แล้วการแสดงก็เริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

โนดะ "เวลาผ่านไปเร็วจัง แปปเดียวเอง วันนี้รู้สึกว่าผ่านไปเร็วกว่าทุกๆวัน พรุ่งนี้ก็ยังมีไลฟ์นะครับ ถ้าวันอย่างวันนี้ช่วงเติมพลังให้กับทุกคนก็คงจะดีเนอะ พวกผมก็เป็นเชื้อเพลิงให้กับทุกคนเหมือนอย่างวันนี้ต่อไป"

โนดะ "ไม่นะ มันเจ๋งมาก~ สุดยอดอะ สุดยอดมาก พูดได้แค่ว่ามันสุดยอดจริงๆ สุดยอดดดด! อ้ะ เหมือนมั้ย? เจ๋งสุดๆไปเลยเนอะ คุวะ"
คุวะซังกระโดดมา
คุวะ "ใช่ๆ ไม่สิ ตั้งแต่เริ่มทัวร์จนถึงตอนนี้ บรรยากาศในครั้งนี้คือที่สุดแล้วครับ จริงๆนะ รู้สึกร้อนขึ้นมาเลยต้องปลดกระดุมออก เสื้อมันเลยปริแบบนี้น่ะครับ แน่นไปหมดเลย"
โนดะ "แน่นเหรอ (หัวเราะ)"
คุวะ "(หัวเราะ) อืม ก็ประมาณนั้นแหละครับ"

โนดะ "วันนี้ผมพูดคำว่า 「ไม่นะ~มันเจ๋งมาก สุดยอด」ไปเกือบ 200 ครั้งได้ละ เหมือนเดะกาว่าเลยอะ(เดะกาว่า เทซึโร่―เป็นดาราตลก?ที่มีคาแร็คเตอร์) สุดยอด(เลียนแบบเสียงเดะกาว่าซัง) เหมือนกว่าที่คิดแฮะ (หัวเราะ)"

โนดะ "ดนตรีนี่เจ๋งจริงๆนะ ตอนแรกผมเริ่มเล่นดนตรีเพราะคิดว่าเท่ห์ดี แต่ก็เล่นมาเกือบ 10 ปีแล้ว เออ ปีหน้าก็ 10 ปีแล้วนะ"
คนดู "ยินดีด้วยย~~!!!"
โนดะ "ยังไงก็... จากนี้ต่อไป พวกผม 4 คนก็จะเล่นดนตรีกันต่อไป ช่วยฟังด้วยนะครับ"
พอพูดจบ ทั้ง 4 คน ก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าว "ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ" โค้ง ๆ

โนดะ "เอาล่ะ ได้ยินแล้วนะ ผมได้ยินทุกๆคนแล้ว แล้วทุกคนได้ยินพวกผมมั้ย? ได้ตังทอนรึปล่าว?"
แล้วโนดะซังก็ทำมือเหมือนแจกตังทอน
คุวะ "(หัวเราะ)"

โนดะ "ถ้าตัวเองไม่เป็นอย่างที่ต้องการแล้วต้องเจ็บปวดละก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้นะ อย่าคิดว่า(การกระทำ)ของคนเราไม่มีผลต่อใครเลย ผมว่าต้องมีผลต่ออะไรสักอย่างหรือใครสักคนอย่างแน่นอน เราเปลี่ยนกันได้นะ ถ้าคนเราเปลี่ยนแปลง อะไรๆก็เปลี่ยนแปลงได้เหมือนกัน"

โนดะ "ดนตรีที่สุดยอดไปเลยเนอะ พวกผมเล่นดนตรีกันที่ห้องเล็กๆ มันก็เหมือนเมล็ดพันธุ์เล็กๆที่งอกและเจริญเติบโตขึ้นมา ในวันที่วางแผง ผมรู้สึกเหมือนกับว่าได้สร้างสรรค์ผลงานไปให้ทุกคน แต่ละคนคงเอาเพลงไปฟังในห้องของตัวเองกันมั้ยนะ? ฟังในห้องส้วมด้วยรึปล่าว? ห้องอาบน้ำ ห้องนอน หรือฟังวนซ้ำไปมา แล้วเมล็ดพันธุ์นั้นก็กำลังเติบโตภายในใจทุกคน มันเป็นของสำคัญสำหรับพวกผมที่ทุกคนช่วยปลูกและดูแลให้เจริญงอกงามขึ้นมา สถานที่แห่งนี้เป็นที่ที่รวมต้นกล้าที่พวกผมตั้งใจส่งไปให้ทุกคน สุดยอดมากจริงๆ ขอบคุณครับ"

โนดะ "ถึงพวกผมพูดได้แต่คำว่าขอบคุณกับสุดยอด แต่มันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะ "

โนดะ "ผมว่าทุกคนคงสนใจกันนะครับ วันนี้ มีไอ่ที่เคลื่อนๆเหมือนสไปเดอร์แมนอันนั้นน่ะ จริงๆแล้วเป็นกล้องละ (แล้วกล้องก็ลอยมาใกล้ๆเวที) ใช่เลย เจ้านี่แหละ นี่น่ะเคลื่อนที่ไปได้ทั้งซ้ายขวาหน้าหลังเลย (แล้วกล้องก็ลอยลงมาข้างล่าง) เดี๋ยวเจ้านี่จะไปจับภาพพวกนายด้วยนะ ถึงเวลานั้นก็ฝากด้วยล่ะ!"
แล้วทุกคนก็โบกมือ กรี๊ดกร้าดกันใหญ่
โนดะ "พวกนายก็ไม่สนใจบนเวทีเลยอ่า เหงานะเนี่ย (หัวเราะ) ดูดิ เหมือนมองพวกผมด้วยหางตาแล้วสนใจมองแต่เจ้านั่นอะ สนใจพวกผมด้วยดิ (หัวเราะ)"
คุวะ "แอบน้อยใจนะเนี่ย (หัวเราะ)"
โนดะ "เนอะ(หัวเราะ)"
คุวะ "(หัวเราะ) อิจฉาเจ้านั่นขึ้นมาเลยล่ะ (หัวเราะ)"

คนดู "โยจิโร่~!!"
โนดะ "ฮ่ายโย่วว ได้ยินแล้ว ได้ยินทุกคนเลย สนุกกันมั้ย? ผม~ก็~เหมือน~กันนน ♫ สุดยอดอะ สุดย๊อด ช่วง MC มีจะแต่คำว่าสุดยอดนี้แหละ"
โนดะ "ผมได้ยินเสียงทุกๆคนนะ จากตรงนี้ด้วย(จากข้างหลัง) มันปักแล้วก็ทุ่มลงตรงนี้เลย (ทำท่าเหมือนกำลังใช้เข็มปักร่างกายจากข้างหลังและข้างหลัง) เป็นพลังจากทุกคนกำลังปักลงที่ตัวผมน่ะ"
โนดะ "ขอบคุณครับ ได้ยินทุกคนเลย (โค้งให้ทางซ้าย) ขอบคุณมาก (โค้งให้ทางขวา) ขอบคุณมากจริงๆ"
แล้วทาเคดะซังกับคุวะซังก็โค้งตาม

ช่วง Enocre
โนดะ "เมื่อกี้ เปลี่ยนชุดอยู่หลังเวที ถอดชุด(ที่ใส่แสดงตอนแรก)ออก ชุ่มไปด้วยเหงื่อประมาณ 5 กิโลได้ (หัวเราะ) ตัวเบาลงเยอะเลย"
คุวะ "ตัวเบาลงเยอะเลยเนอะ"
โนดะ "ใช่ นึกถึงโงกุนเลย ก่อนต่อสู้ในศึกชิงเจ้ายุทธภพ โกกุนถอดไอ่นั่นออก (ทำท่าถอดปลอกแขน) มันหนักประมาณ 5 กิโลได้ แต่ของผมน่ะความร้อนที่ได้รับเต็มไปด้วยความสุขทั้งนั้นเลย"
คุวะ "อ๋อ ที่มันตกลงพื้นดัง ปึ๊ก! ใช่ปะ"

ทั้งการแสดงช่วงแรกและช่วง Encore ทั้งสี่คนก็จะออกมายืนโค้งขอบคุณนานมาก ตอนสุดท้ายก็ไปโค้งขอบคุณทั้งฝั่งซ้ายฝั่งขวาด้วย ก่อนจบโนดะซังส่งจูบให้คนดู จากนั้นก็เดินลงเวทีไป。

End......

---------- 2st day: 27 เมษายน ----------

Set list
1.ドリーマーズ・ハイ
2.One man live
3.DARMA GRAND PRIX
4.ギミギミック
5.アイアンバイブル
6.Tummy
7.トレモロ
8.ます。
9.パーフェクトベイビー
10.ブレス
11.実況中継
12.おしゃかしゃま
13.DADA
14.最後の晩餐
15.シザースタンド
16.ラストバージン
17.有心論
18.君と羊と青
19.会心の一撃
20.針と棘
― ENCORE
21.いいんですか？
22.05410-(ん)
23.五月の蝿

MC
ตอนจบเพลงแรก โนดะซังแนะนำสมาชิกวง
โนดะ "ยามางุจิ ซาโตชิ มือเบส!! ...เอ้ย มือกลองครับ!!"
โนดะ "หลงพูดว่า ยามางุจิซาโตชิมือเบสไปอะ ความผิดพวกนายเลย(โทษคนดู 55555) ขอโทษนะซาโตชิ"
ซาโตชิ "ไม่เป็นไร (ลุกขึ้นยืนแล้วโค้งหัว)"
โนดะซังโค้งตัวต่ำสำนึกผิด
โนดะ "เมื่อกี้ผมพูดว่า มือเบส ขอโทษนะซาโตชิ ในหัวผม 99.999999% จะบอกว่า『กลอง』จริงๆนะ ความผิดพวกนายอะ ผมเลยหลงพูดว่า『เบส』เฉยเลย"

โนดะ "คนข้างหลังมองเห็นซาโตชิมั้ย?"
ซาโตชิ "สวัสดีครับ! ผมยามางุจิ ซาโตชิ 『มือกลอง』 ครับ! (เน้นเสียง)" 5555555555555555
ทาเคดะ "ผมทาเคดะ ยูสุเกะ 『มือเบส』 ครับ! (เน้นเสียง)"

วันนี้ซาโตชิคุงก็พูดเรื่องไปพักแรมที่ฮอลล์
ทาเคดะ "เมื่อกีเพึ่งนึกขึ้นมาได้ ตอนนั่งรถมาเห็นร้าน Jonathan's coffee&Retuarant รู้สึกคุ้นๆว่าเคยไปกินกับซาโตชิแน่ๆ แต่ซาโตชิบอกว่าจำไม่ได้ ก็ผ่านมาตั้งเกือบ 10 ปีแล้วนี่เนอะ ผมต้องเคยมาแล้วแน่ ๆ เมื่อนานมาแล้ว ที่ๆมี Livehouse ตั้งอยู่ใกล้ๆ ตอนนี้กลายเป็น Houses Rock ไปแล้ว แต่อยู่ใกล้ๆกันนั่นแหละครับ"
โนดะ "ครั้งนั้นเป็นการอัดเพลงแบบเต็มรูปแบบครั้งแรกเลย ที่นั่นขนาดประมาณ 10 เสื่อทาทามิเอง นอนรวมกันกับสต๊าฟ 8-9 คนได้ ซาโตชิกับทาเคดะก็กรนหนวกหูมากด้วย"
ทาเคดะ "เฮะเฮะเฮะ(หัวเราะ)"
โนดะ "วันถัดไปมีอัดเพลงแท้ๆนะ ผมนอนไม่หลับเลยอะ (หัวเราะ) ทั้งสองคนคงเหนื่อยกัน หลับลึกเชียวล่ะ ตอนเช้าเลยออกไปเดินบริเวณรอบๆฮอลล์แทน"

โนดะ "จงมีความสุขกันซะ!!"

ขณะที่ซาโตชิคุงกำลังพูด MC อยู่ โนดะซังทำท่ากังฟูแล้วต่อยหมัด
โนดะ "พวกนายคงไม่รู้จักละสิ ที่ผมทำอยู่นี่คือโชริวเคงล่ะ(昇竜拳)"
โนดะ "มีใครรู้จัก โชริวเคงบ้าง?" Note:昇竜拳―ท่าหมัดมังกรเหิน ใน Street Fighter
คนดูยกมือกัน
โนดะ "โอ เยอะเลยแฮะ"

โนดะ "จะว่าไป เมื่อวานมีคนดูที่อายุน้อยกว่าผมตั้งประมาณ 90% แล้วเรียกผม「โยจิโร่！โยจิโร่！」เฉยเลยอะ"
คนดู "โยจิโร่ซัง"
โนดะ "พอบอกให้สุภาพหน่อยก็เรียกซังต่อท้ายเลยนะ แต่จริง ๆ ผมก็ดีใจนะ หมายถึงผมชอบให้เรียกแต่ชื่อเฉยๆมากกว่า เหมือนตอนเปิดเรียนใหม่ ๆ เวลาจะเริ่มเรียกชื่อใครสักคน ก็จะเรียกอย่างนั้นต่อไปใช่มั้ยละ มันแสดงถึงความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลด้วยนะ อะเระ? ไม่เข้าใจใช่มั้ย? (หัวเราะ) เวลาอยู่ในชั้นเรียนงี้ ตอนที่เห็นชื่อคนที่นั่งข้าง ๆ พอเรียกชื่อคนนั้นตามด้วยซัง เช่นเรียก 「ทานากะซัง?」 ก็เรียกอย่างนั้นต่อไป แล้วก็ไม่รู้ว่าจะสามารถเรียกด้วยชื่อเฉยๆได้ตอนไหน อะไรแบบนี้น่ะ เพราะงั้น เรียกผม「โยจิโร่! โยจิโร่!」ตั้งแต่แรกเลยเนี่ย ผมรู้สึกดีใจมากเลยล่ะ พ่อแม่ผมคงแปลกใจกันน่าดูว่ามีคนเรียกผมด้วยชื่อเฉยๆเยอะขนาดนี้เลย (หัวเราะ) งั้นก็เรียกซังในใจละกันนะ (หัวเราะ) "

กลุ่มคนดูตรงBlock B ที่อยู่ด้านหลังใส่เสื้อกรีนลาย 「味」(มิโสะ)
โนดะ "ตรงนั้นน่ะ อยู่กันเป็นกลุ่มเสียงดังใหญ่เลยนะ ที่ใส่เสื้อสีแดงน่ะ! ไม่ใช่เสื้อของวงผมนิ ใส่มาทำไมเนี่ย (หัวเราะ) วงนั้น...เอ่อเรียกอะไรดีละ คู่แข่งของพวกผม 味噌汁's สหายเก่าเรารู้จักกันมานาน กำลังจะเดบิวเดือนพฤษภาคมนี้ล่ะ เดี๋ยวจะหาว่าโฆษณาให้ แต่เจ้าพวกนั้นเป็นพวกประหลาดน่ะ"
คนดูปรบมือ
คุวะ "ผมได้ฟังเพลงไปบ้างแล้ว ผมยอมแพ้เลยละ"
คนดู "(หัวเราะ)"
โนดะ "ช่าย เป็นอัลบั้มที่ค่อนข้างใช่ได้เลยนะ"
คนดู "ซอสสุโยริ~♫"
โนะ "อะไรเล่า ไม่ใช่วงผมนะ"
คนดูตะโกนอีก "ซอสสุโยริ~~~♫"
โนดะ "โชหยุดาโรวว~♫"
คนดู "(หัวเราะ)"
โนดะ "เมื่อกี้ร้องเพี้ยนไปหน่อย ไม่เหมือนต้นฉบับอะ (หัวเราะ)"
คนดู "ชีสสุโยริ~♫"
โนดะ "หนวกหูน่าาา!!! (หัวเราะ)"
คนดู "ชีสสุโยริ~~~♫"
โนดะ "มิ๊~โสะดาโรว~~♫"
คนดูปรบมือ
คนดู "คิสสุโยริ~♫"
โนดะ "ดาคิชิ~เมตะอิ~♫ เหลืออีกท่อนนึงสินะ ไม่ร้องแล้ววว (หัวเราะ) ผมไม่ใช่เจ้าพวกนั้นนะ !?!"
คนดู "โค๊อิโยริโมะ~♫
โนดะ "ไม่ร้องแล้วเฟ้ยยยยยยยย―!!!!"
คนดูไม่ยอมแพ้ "โค๊อิโยริโมะ~♫ โค๊อิโยริโมะ~♫"
โนดะ "อ้าอิดาโร่~ จนได้สิ สุดท้ายก็ร้องจบท่อน (หัวเราะ) หนวกหูจริงเลย ไม่ร้องอีกแล้วนะ (หัวเราะ) นี่เหลืออีก 8 เพลง ร้องแค่ 4 เพลงดีมั้ยเนี่ย!! "

คุวะ "อาจจะมีคนสังเกตุบ้างแล้วนะครับ วันนี้มีกล้องเต็มไปหมด วันนี้มีบันทึกการแสดงน่ะครับ (หัวเราะ)"
โนดะ "แต่ไม่รู้ว่าจะออกเป็นDVDรึปล่าวนะ"
คนดู "ออกเป็นDVD !!!!~~"
ช่วง Encore คุวะซังก็ย้ำอีกว่า "รอชมภาพกันนะครับ"

โนดะ "เดี๋ยวจะมาใหม่ ปกติทัวร์ครั้งใหญ่จะเว้นว่างไป 3 ปี เอาเวลาไปทำเพลงใหม่ๆออกมาน่ะ อยากรีบมาไวๆจัง"

โนดะ "คุวะ นายเคยบอกว่า มีบางวันที่ลืมว่าตัวเองอยู่ RADWIMPS ด้วยใช่มั้ย"
คุวะ "ใช่แล้ว ก็ปูนนี้  อายุ 28 ปีแล้ว วัยกลางคนแล้วนะ น้ำหนักตัวก็เพิ่มอีก" (29 แล้วค่ะ คุวะซัง ลืมตัวเหรอคะ 555555)
คนดู "(หัวเราะ)"
โนดะ "วันกลางคน! น้ำหนักตัวเพิ่มด้วย!เหรอ (หัวเราะ)"
คนดู "คุวะ อกคัพอะไร?"
โนดะ "คัพอะไรน่ะเหรอ? (หัวเราะ) เป็นคัพที่สาวๆแถวนี้ต้องอิจฉาแน่ๆ"

โนดะ "ขอเวลาติดกระดุมแปปนึงนะ"

โนดะ "จริงๆผมคิดไว้ตั้งนานแล้วว่าอยากมาบ่อยๆ อยากจะสร้างสรรค์ผลงานดีๆออกมาให้ได้ฟัง แล้วมาที่นี่อีก นี่ก็ผ่านไปตั้งสามปีแล้ว เร็วเนอะ เทียบว่าเด็กป.6 → ม.3/ม.3 → ม.6 ถ้าไม่ได้มาดูคอนก็คงประมาณ ป.6 → ม.3 เลยนะ (หัวเราะ)"

โนดะ "ถึงจะอายุ 28 แล้ว แต่ก็ไม่ได้เป็นผู้ใหญ่อะไรหรอก ถึงจะดูเป็นผู้ใหญ่แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง จะมีผมขาวหรือเริ่มหัวล้าน ถึงไม่เป็นผู้ใหญ่ แต่ทุกคนก็เหมือนกัน ทั้งผู้ใหญ่ทั้งเด็ก ต่างคนก็ต่างยืนอยู่บนผืนดินเหมือนกันนั่นแหละครับ"

โนดะ "โลกนี้น่ะ ไม่ว่าอะไรพวกผู้ใหญ่ก็จัดการกันเองทั้งนั้น ทั้งเรื่องสร้างเมืองเอย สร้างกฎหมายเอย
การเปลี่ยนแปลง นี่ยากนะ หลังจากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่นั้น คนกี่หมื่นคนที่เสียชีวิตไป แต่ก็ยังทำโรงงานไฟฟ้านิวเคลียร์อยู่อีก ไหนจะสงครามที่เราคิดกันไปว่ามันสิ้นสุดไปตั้งแต่ปี 2000 แต่ดูตอนนี้ก็กำลังมีอยู่ ดูๆแล้วได้แต่หวังน่ะครับ หวังว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง มีสาระเว่อร์ (=..=)b แต่โลกนี้ไม่ได้มีแต่ผู้ใหญ่สักหน่อย ทุกคนต่างก็เคยเป็นเด็กกันทั้งนั้น ผมเคยเป็นเด็กผมเข้าใจนะ เพราะผมก็เคยเป็นเด็กมาเหมือนกันอะ" โนดะซังพูดอัลไลลคะ (=..=)

โนดะ "เฮ้~~โฮ~~"
คนดู"เฮ้~~โฮ~~"
โนดะ "เฮ้~~~โฮ~~~"
คนดู"เฮ้~~~โฮ~~~"

โนดะ "มนุษย์นี่อยู่บนสุดของพิรามิดห่วงโห่อาหารเลยนะ พอคว่ำพิรามิดก็ไปอยู่ล่างสุด มนุษย์เรานี่บ้าจริงๆเลย แต่ผมก็ชอบมุนษย์ที่บ้าๆแบบนั้นที่สุดเลยละ"

โนดะ "100 ปีหลังจากนี้ ทุกคนก็คงไม่อยู่แล้วล่ะ คงจะมีไม่กี่คนที่ยังมีชีวิตอยู่ต่อ (หัวเราะ) แต่คนส่วนใหญ่ก็คงไม่อยู่แล้วละ ถึงตอนนั้นที่นี่ก็ยังคงจัดคอนเสิร์ตอยู่มั้ยนะ? แต่พวกผมไม่อยู่กันแล้วนะ"

โนดะ "ผมขอเป็นกำลังใจให้สิ่งที่พวกนายเชื่อมั่นนะ"
โนดะ "จะเป็นกำลังใจให้พวกนาย พรุ่งนี้เป็นต้นไปก็จะกำลังใจให้พวกนายที่พยายาม และขอเป็นกำลังใจให้คนสำคัญของพวกนายอย่างเต็มที่เลย"

โนดะ "ข้างหลังมองเห็นซาโตชิกันมั้ย? มองเห็นซาโตชิคุงมั้ย"
ซาโตชิ "สวัสดีครับ"
คนดู "สวัสดี~!!"
ซาโตชิ "ยามางุจิ ซาโตชิ มือกลองครับ! ไซตามะเป็นที่ๆแห่งความทรงจำสำหรับผม อัลบั้มต่อไปของ RADWIMPS คงมาทำที่นี่ ขอบคุณที่มาเจอRADWIMPSนะครับ"

โนดะ "สุดท้ายนี้ แต่ละคนพูดอะไรสักคำนึงหน่อย"
คุวะ "ยังมีเสียงดังอยู่นิดหน่อย แต่ยังไงก็ ในสองวันนี้ขอบคุณครับ"
ทาเคดะ "ขอบคุณที่มานะ"
ซาโตชิ "ขอบคุณที่มาเจอกับRADWIMPSนะครับ"

ช่วง Encore ตอนร้องเพลงที่ 2 จบ
โนดะ " ขอร้องอีกเพลงนึงได้ป่าว? เพลงที่จะร้องต่อไป ทัวร์ครั้งนี้ร้องไปประมาณ 3－4 ครั้งเองมั้ง? ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าแต่งเพลงนี้มาได้ยังไง― จริงๆ ผมไม่ค่อยชอบเพลงนี้เท่าไหร่นะ แต่ผมชอบโมเม้นที่รู้สึกเกลียดเวลาฟังเพลงนี้น่ะครับ ผมไม่รู้ว่าทุกคนคิดยังไงกับเพลงนี้ แต่ว่า พอฟังเพลงนี้แล้วรู้สึกจุกหรือไม่อยากพบเจอใคร นั่นเป็นเหตุผลที่ผมแต่งเพลงนี้ออกมาน่ะครับ" (=▽=;)
เพลงนั้นก็คือ 『五月の蝿』

เมื่อวานโนดะซังไปใส่เสื้อที่ขายหน้าคอน แต่วันนี้ ใส่เสื้อสีขาวแล้วก็ผูกผ้าพันคอสีแดง
เหมือนจะบันทึกการแสดงทั้งสองวัน แต่คงใช้วันนี้เป็นหลัก

ตอนจบช่วง Encore
RAD ลงมาจากเวที
โนดะซังกระโดดไปหาคนดู แล้วเดินหายเข้าไปในฝูงชน

ตอนท้าย

โนดะ "จากนี้เป็นต้นไป พวกผมก็จะทำเพลงในสตูดิโอเล็กๆนั่นต่อไป ถ้าไม่อยากฟังก็ไม่เป็นไรนะ ยังไงพวกผมก็ยังทำเพลงต่อไปอยู่ดี พวกผมอยากเป็นวงที่ทำให้พวกนายชอบRADWIMPS อย่างภาคภูมิใจ นั่นแหละเป็นเป้าหมายของพวกผมล่ะ"

สรุปโดยย่อ
・ทาเคดะซังก็ยังพูดคำว่า ฉิ(ち) ไม่ได้เหมือนเดิม
・โนดะโยนไม้กลอง(?)
・โนดะ "ไม่มีผู้ชายคนไหนเหมาะกับสีชมพูเท่านายอีกแล้ว" ←(แซวทาเคดะซัง)
・คุวะฮาระชูกำปั้นโบกมือ

End......

-----------------------------------
Set list : http://datsushi.blog.fc2.com/blog-entry-101.html
Live Reporter: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14
ภาพประกอบจาก: https://twitter.com/RADWIMPS, ro69.jp, mfound.jp

ไลฟ์วันสุดท้ายนี้ภาพเยอะหน่อย แปะสนุกสนานเลยค่ะ ไม่เกี่ยวกับ MC นะคะ แปะตามอำเภอใจ 55555555555555

ปล.ขอเซ็ตวันที่ตามวันคอนนะคะ
แล้วเจอกันเอนทรีหน้าเน้อ ^-^)/